මගේ සුරතලාගේ මරණය සිදුවූ දවස මට කිසිදා අමතක නොවේ. එය මට ඉතා දුක්බර දිනයකි. අපේ ගෙදර අයට ද එසේම ය. ඌ දින දෙක තුනක් ආහාර නොගෙන සිටි නිසා අපි ඌ බෙහෙත් ගැනීමට රැගෙන ගියෙමු. ඉන්පසු ඌට අපි බෙහෙත් පෙව්වෙමු. ඌ එහෙත් ආහාර නොගත්තේ ය. මම ඒ දෙස දුකින් බලා සිටියෙමි. අම්මා ඌට කිරි සාදා පෙව්වා ය. ඌ දවසක් ම නිදාගෙන සිටියේ ය. අහල පහළ මගේ මිතුරෝ ද ඌ බැලීමට පැමිණියෝ ය.
මා පසුවදා උදේ අවදි වී පූසා දෙස බලන විට ඌ බාගෙට ඇස් ඇරගෙන නිදාගෙන සිටිනවා යැයි මට පෙනුණි. මම අම්මාට කතා කර ඌ පෙන්නුවෙමි. අම්මා ඉන්පසු උගේ ඇඟට අත තියා බැලුවා ය. ඌ මිය ගොස් ඇති බව අම්මා මට පැවසුවා ය. මගේ ඇසට කඳුළු පිරුණි. තාත්තා ඌ රෙද්දකින් ඔතා වළක් හාරා වැළලුවේය. ඒ වළ මට නිතරම මැවී පෙනේ. එවිට මගේ සිතට කනගාටුදායක හැඟීම් ඇති වේ.
විහඟ සුලක්ෂණ
8 ශ්‍රේණිය,
ගුරුගෙදර,
සපුගස්කන්ද.
8 ශ්‍රේණිය,
ගුරුගෙදර,
සපුගස්කන්ද.
http://www.silumina.lk/2015/10/11/_art.asp?fn=au151011
0 comments:
Post a Comment
ඔබගේ අදහස් අපට මහ මෙරකි