රැකගමු නිදහස්‌ අධ්‍යාපනය
පොල් සම්බෝල සමග බත් ආහාරයට ගෙන පන්පැදුරේ නිදාගෙන නීතිඥයකු, දේශපාලනඥයකු හා ජාතික නිදහස්‌ සටනේ සාමාජිකයකු වු ආචාර්ය ක්‍රිස්‌ටෝපර් විලියම් විජෙකොන් කන්නන්ගර මැතිතුමාණෝ ශ්‍රී ලංකාවේ නිදහස්‌ අධ්‍යාපනයේ පියාණෝය.
ඉංගී්‍රසි අධ්‍යාපනය තුළින් තම අධ්‍යාපනය සම්පූර්ණ කළ එතුමා 1907 ක්‍රේම්බ්‍රි- ජ්‍යෙෂ්ඨ විභාගයෙන් අංක ගණිතය හා උසස්‌ ගණිතය යන විෂයන් දෙකෙන්ම බ්‍රිතාන්‍ය අධිරාජ්‍යයේ සියලු අපේක්‌ෂකයන් අභිබවා මුල් තැන දිනාගත් අතරම වසරේ දක්‌ෂතම ශිෂ්‍යයා ද විය.
දුප්පතකු වශයෙන් ඉපිද රටට, ජාතියට, නිදහස්‌ අධ්‍යාපනය තුළින් ආලෝකය ලබා දුන් ඒ විශිෂ්ටම උගතා තම ජීවිතයේ අවසාන කාලය ගතකළේ රජය විසින් ලබාදුන් සහනාධාරයෙනි. නිදහස්‌ අධ්‍යාපනයේ පියා දුප්පතකු වශයෙන්ම මිය යාමෙන් රටේ වත්මන් දේශපාලන පන්තියට ආදර්ශය සපයා ඇත්තේ දේශපාලනය තමාට හෝ තම පවුලේ අනාගතය වෙනුවෙන් හරිහම්බ කර ගන්නා ව්‍යාපාරයක්‌ නොවන බව තමන් විසින් ම ක්‍රියාවෙන්ම ඔප්පුකරලමිනි.
ලෝකයේ පිළිගත් උගතකු වු එතුමාණෝ සැබැවින්ම රටට, දැයට ආදරය කළ අතර පොදු ජනතාවගේ දේපළ වලට හෝ පොදු සම්පත් වලට මෙන්ම මිල මුදල් වලට අනිසි ලෙස ආදරය නොකළ අතර සැබැවින්ම රටේ අනාගත පරපුරට මහත්සේ ආදරය කළහ.
"මා දන්නා තරම් දුප්පත්කමේ පීඩාව හදුනන එකදු පුද්ගලයකු හෝ රාජ්‍ය මන්ත්‍රණ සභාවේ නොමැති බවත්, එම නිසාම රට පුරා ජීවත් වන ගමේ කොලුවන්ට යහපත් අධ්‍යාපනික අනාගතයක්‌ වෙනුවෙන් තමන් කැප වන බව එතුමාණෝ නිතරම ප්‍රකාශ කළහ". නිදහස්‌ අධ්‍යාපනය පිළිබඳව එතුමා විසින් දරන අදහස් පිළිබඳව එකල මාධ්‍ය මගින් නොඑක්‌වර එතුමාට සමච්චල් කර ඇත. ක්‍රිකට්‌ ක්‍රීඩාව පිළිබඳව එතුමා කරන ලද ප්‍රකාශයක්‌ අල්ලා ගත් කාටුන් ශිල්පියෙක්‌ තම කාටුනයේ සටහන් කර තිබුණේ අපි හිතුවේ ඔලුවේ තුවාලයක්‌ කියලා යෑයි රූප ඇඳ තිබිණි. නමුත් එතුමාණෝ ශ්‍රී ලාංකික අභිමානවත් ජාතියට ස්‌වභාෂාවෙන් ඉගෙන ගෙන පෘථිවිගෝලයේ ඉහළම තැනට යාමට අවශ්‍ය අධ්‍යාපනය ලබාගැනීම සඳහා රටට නිදහස්‌ අධ්‍යාපනය දායද කර දෙන ලදී. ජනතාවගේ අධ්‍යාපනයෙහිලා එතුමන්ගෙන් ඉටුවුණු සේවාවේ වැදගත්කම වටහා ගැනිම පිණිස නිදහස්‌ අධ්‍යාපනයේ පසුබිම පරික්‌ෂා කර බැලීම වටනේය. දළ වශයෙන් එකල පාසල් දෙවර්ගයක්‌ විය. එක්‌ වර්ගයක්‌ වුයේ ඉංගි්‍රසි පාසල්ය. අනෙක පිරිවෙන් ඇතුළු ස්‌වභාෂා පාසල්ය. ඉංගී්‍රසි පාසල් මගින් පාලක පක්‌ෂය සඳහා ලිපිකරු ප්‍රජාවක්‌ බිහිකළහ. ඉංගි්‍රසි අධ්‍යාපනය හදුන්වාදීමත් සමඟම කුලය, ධනය කෙරෙහි අවධානයක්‌ යොමුකළ වැඩවසම් සමාජයේ යල් පිනු අදහස් හා ආකල්ප වෙනුවට නිදහස, පාර්ලිමේන්තු ආණ්‌ඩුක්‍රමය වැනි නව්‍ය සංකල්ප බිහිවනු ඇතැයි ඉතා දැඩිව අපේක්‌ෂා කරන ලදී.
උක්‌ත ඉංගී්‍රසි පාසල්වල අධ්‍යාපනය ලැබු නාගරික ධනවත් ලාංකික සුළු සංඛ්‍යාව ගැන සලකා බැලිමේදී ඉහත කී නව්‍ය සංකල්ප ඔවුන්ගේ සමාජ, දේශපාලන චින්තනය කෙරෙහි බලපා ඇති බව පැහැදිලි වනුයේ රටේ නිදහස්‌ සටනේ ප්‍රබල නායකයන් බහුතරය ඔවුන් අතරින් බිහි වී ඇති හෙයිනි. එකල රට තුළ පැවැති ඉංගී්‍රසි පාසල් බහුතරය පවත්වා නඩත්තු කරන ලද්දේ ආගමික සංවිධාන මගිනි.
"1799 ජනවාරි 15 දින ගාලු සම්මේලනයේදී ෙµඩ්රික්‌ නෝර්ත් ආණ්‌ඩුකාරවරයා විසින් පැවැත්වු දේශනයේ එක්‌ අදහසක්‌ වූයේ ලංදේසීන් විසින් පටන්ගන්නා ලද අධ්‍යාපනික වැඩපිළිවෙල නිහඬව නොකඩවා අනුගමනය කිරීමට හැකි වූවා නම් මුළු සිංහල ජාතියම යථා කාලයේදී අපේ ආගමට හරවා ගත හැකි යෑයි විශ්වාස කිරීමට කරුණු යෙදී තිබුණු බවයි. 1901, 1911, 1921 යන වර්ෂවල ජන සංගණනයන්හිදී කියවීමේ හා ලිවිමේ හැකියාව පිළිsබඳ ප්‍රතිශතය ආගම් අනුව පහත සටහනින් දැක්‌වේ
අගමික සමිති මගින් පවත්වා නඩත්තු කරන ලද බොහෝ ඉංගී්‍රසි පාසල්වල තවත් ඉලක්‌කයක්‌ වූයේ භාෂාව ඉගැන්වීම හරහා ඔවුන්ගේ ආගමද ප්‍රචලිත කර ගැනීමය.
ක්‍රිස්‌තියානි පාසල්වල ප්‍රධානාචාර්යධුර දැරීම පිණිස එංගලන්තයේ විශ්වවිද්‍යාලවලින් සුදුසුකම් උපයාගත් විද්වතුන් ගෙන්වාගෙන ඇත. ඔවුහු ලංකාවේ පාසල් එංගලන්තයේ ක්‍රමයටම ක්‍රියාත්මක කළහ. විභාග ක්‍රමය කේ්‍රම්බ්‍රි- ජ්‍යෙෂ්ඨ විභාගය කේන්ද්‍රකොටගෙන කෙටුම්පත් කර ක්‍රියත්මක කර ඇත්තේ අධ්‍යාපන පටිපාටියට සමාන්තරවම ක්‍රීඩා, චරිත, විනය සංවර්ධනය පිළිබඳව වඩාත් කැපවිමෙනි. සැබැවින්ම ඉංගී්‍රසි අධ්‍යාපනයේ මහඟු ප්‍රතිඵල නෙලාගත් ලාංකිකයන් ඉතාම විශිෂ්ට අයුරින් නීතී හා වෛද්‍ය ක්‍ෂෙත්‍රයේ ක්‍රියාත්මක වූ අතර සිවිල් සේවාවේ සහ පොදු රාජකාරි සේවාවේ නියුතු වුවන්ගේ ප්‍රමිතියද ඉතාමත්ම ඉහළ මට්‌ටමක තිබිණ.
ලංකාවට නිදහස ලැබෙනවිට වෙළඳපොළ කළමනාකරණය, වැවිලි ආර්ථික භෝග ඇතුළු ආනයන අපනයන ක්‍රියාවලිය, මානව සංවර්ධනය යටිතල ව්‍යqහය සංවර්ධනය පිළිබඳව ඉහළ පරිචයක්‌ හා පුහුණුවක්‌ ඇති නිලධාරින් අප සතුවීම රටේ අනාගත දියුණුවට මහත් ප්‍රයෝජනවත් විය. බ්‍රිතාන්‍ය අධිරාජ්‍ය හා අනෙකුත් යටත් විජිතයන්ගෙන් නිදහස ලබාගත් රටවල සමාජ සංවර්ධනයට වඩා ලංකාවේ සමාජ සංවර්ධනය ඉහළ ප්‍රමිතියක්‌ තිබීමට ප්‍රධාන හේතුව උක්‌ත සිවිල් සේවාවේ හා පොදු රාජකාරි ක්‍රමයේ පැවති උසස්‌ ප්‍ර්‍රමිතියයි. මෙකී තත්ත්වය පිළිබඳව හොඳම නිදර්ශනය වනුයේ අප්‍රිකානු මහද්වීපයයි. වර්තමානයේද අප්‍රිකානු මහාද්වීපයේ රාජ්‍ය තාන්ත්‍රික දේශපාලකයන් දක්‌නට නැති අතර ජනප්‍රිය නුගත් දේශපාලකයෝ රට පුරාම සිටිති. එමෙන් ම සිsවිල් හා පොදු රාජකාරි සේවාව සඳහා දක්‌ෂ විශිෂ්ට පුද්ගලයන් නොමැති වීම අප්‍රිකානු මහාද්වීපයේ සංවර්ධනයට මහත් අභියෝගයක්‌ වී ඇති බව විද්වතුන්ගේ අදහසයි.
පුද්ගල නිදහස ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය, මානව හා මූලිsක අයිතිවාසිකම් නීතියේ ආධිපත්‍ය සහ යහපාලනය පිළිබඳව ගැඹුරු දැනුමක්‌ නොමැති ජනප්‍රිය දේශපාලකයන් සහ අකාර්යක්‌ෂම රාජ්‍ය සේවාව නිසා අප්‍රිකානු ජනතාව තවදුරටත් දුක්‌විඳිමින් සිටිනු දක්‌නට ඇත්තේ විශාල ස්‌වභාවික සම්පත් ප්‍රමාණයක්‌ හා ශක්‌තිමත් මානව සම්පතක්‌ තමන් සතුව තිබියදීය. එය තවදුරටත් කටෝර වි ඇත්තේ ලෝක මට්‌ටමේ සුදුසුකම් සපුරාගත් අවංක දේශපාලනඥයින් තාමත් අප්‍රිකානු මහාද්වීපයේ පහළ වී නොමැති හෙයිනි. ඒ අනුව බලන විට නිදහසින් පසුව ශ්‍රී ලංකාව එවැනි අභියෝගයකට මුහුණ නොදී ම අපේ වාසනාවකි. නමුත් එංගලන්තයේ ක්‍රියාත්මක වූ ඉංගී්‍රසි අධ්‍යාපන ක්‍රමය ලංකාවේදී ක්‍රියාත්මක කිරීමේදී නොයෙකුත් අඩුපාඩුකම් නොයෙක්‌ වර ඉස්‌මතු වී ඇත. මෙම අඩුපාඩුකම් පිළිබඳ නොයෙකුත් අදහස් උදහස්‌ සමාජයේ ඇති වී ඇති අතර 1871 ප්‍රසිද්ධ ඉගැන්වීම් අධ්‍යක්‌ෂක වූ වොල්ටර් යෙන්දල් ඉංගි්‍රසි අධ්‍යාපනය මගින් ලංකාවේ තරුණ පරපුර ස්‌වදේශිය ජනතාවගේ එසේ නැතහොත් ග්‍රාමීය බහුතර ජනතාවගේ සාම්ප්‍රදායික සංස්‌කෘතිය අවඥාවෙන් සැළකීමටත් රැකියා අපේක්‌ෂාවන් වෙනුවෙන් කාර්යාල වල දොරටු අසල රැඳී සිටීමටත් පුහුණු කළ බව කියමින් මේ විවේචනය දිගින් දිගටම පෙන්වා දුන්හ.
1911 දී ලංකාවේ ද්විතීsය අධ්‍යාපනය පිළිබඳ වාර්තා කිරීමට ලංකාවට ආරධනා කළ රජයේ පාසල් පරික්‌ෂක වන ෙ-. ෙ-. ආර්. බ්‍රි-ගේ අදහස වූයේ අධ්‍යාපන ක්‍රියාවලිය හා අධ්‍යාපන පටිපාටිය ලාංකික දරුවාගේ අධ්‍යාපනික අවශ්‍යතාවයන්ට අනුකූල වන පරිදි සකස්‌ කිරීම අතිශය වැදගත් අවශ්‍යතාවයක්‌ බවය. විශිෂ්ට ප්‍රංශ අධ්‍යාපනඥයකු වු කොළඹ රාජගුරු ප්‍රසාදි වු ක්‍රිස්‌ටෝපල් අනර්ස්‌ට්‌ බොන්ර්යන්ගේ විවේචනය වූයේ සිංහල දෙමළ මුස්‌ලිම් දරුවන්ට ඉංගී්‍රසි භාෂාවෙන් ඉගැන්වීම තරුණ පරපුරේ බුද්ධිය හීන කරන්නක්‌ බවය. කෙසේ නමුත් ඉංගි්‍රසි අධ්‍යාපනය පිළිබඳ නොයෙක්‌ මතිමතාන්තර තිබියෙමුත් රටපුරා බොහෝ නගරවල ඉංගී්‍රසි පාසල් පිහිටුවනු ලැබිය. උක්‌ත ඉංගී්‍රසි පාසල් වෙතින් නාගරික ධනවත් ප්‍රජාවගේ දරුවන් අධ්‍යාපනය ලබාගත් අතර අධ්‍යාපනය ජීවිතයට වටිනාතම ආභරණයක්‌ විය. රාජ්‍ය සේවාවෙහි හෝ සිsවිල් වෛද්‍ය අධිකරණ සේවාවන්හි වේවා සමාජ, ආර්ථික දියුණුව ලබාගත හැකි වූ එකම මාර්ගය වූයේ ඉංගී්‍රසි අධ්‍යාපන ක්‍රමයයි. එම නිසා සැබැවින්ම එකල ඉංගී්‍රසි අධ්‍යාපනය යනු නාගරික ධනවතුන්ගේ පවුල්වල දරුවන් සඳහා වූ මිල අධිකතම ආභරණයක්‌ විය. මෙකී තත්ත්වය පිළිබඳ මහත් පළල් අවබෝධයකින් සිටි කන්නන්ගර මැතිඳුන් 1947 මැයි මස 27 වන දින නිදහස්‌ අධ්‍යාපන පනත පාර්ලිමේන්තුවට ඉදිරිපත් කිsරිමේදී පැය තුනක්‌ පුරා කළ කථාවෙන් ඉතා දීර්ඝ විස්‌තරයක්‌ කර ඇත.
පාර්ලිමේන්තුවේ මහජන ගැලරියේ සිටි ඉන්දියානු රාජ්‍යය නිලධාරියකු වන එච්. එම්. අන්නේ මහතා එතුමාගේ කථාවෙන් පසු පාර්ලිමේන්තු ලොබියේදී එතුමා හමුවී පවසා ඇත්තේ ඉන්දියාවේ පාර්ලිමේන්තුවට ඔබ මේ පනත ඉදිරිපත් කළේ නම් ඉන්දියානුවන් ඔබ ජාතික වීරවරයකු වශයෙන් මෙන්ම දෙවියකු වශයෙන් ද සළකනු ලබන බවය. නමුත් ඒ වන විටත් රටපුරා කිS්‍රයාත්මක වු ස්‌වභාෂා පාසල් ජාලයේ මූලීක පරමාර්ථය වී තිබුණේ මහා සමාජයේ පොදු වු දරුවන්ට මව් බස පිළිsබඳ දැනුමක්‌ ලබාදීමය.
අධ්‍යයන පහසුකම් මෙන්ම වෙනත් මූලික අවශ්‍යතා අවම වශයෙන් තිබු මෙම ස්‌වභාෂා පාසල්වල පොදු ලක්‌ෂණය වූයේ දිගු විශාල ශාලාවල තදබදයෙන් සිටි දරුවන්ය. ඉංගී්‍රසි අධ්‍යාපන ක්‍රමය මඟින් ඉදිකරනු ලැබු දැවැන්ත පාසල් ජාලය සතුව තිබු අධ්‍යාපන ක්‍රියා පටිපාටි, පුස්‌තකාල, විද්‍යාගාර හා ක්‍රීඩා පහසුකම් මෙන්ම ගෘහ නිර්මාණ ශිල්පීන් නිමවූ ගොඩනැගිලි ආදීය ස්‌වභාෂා පාසල් වලට සිහිනයක්‌ වූ අතර ඒවා අතිශය විස්‌මය ජනකද විය. සැබැවින්ම ස්‌වභාෂා පාසල් වල අධ්‍යාපනය පොතටම සීමා විය. එමෙන්ම වෙනස්‌ වන සමාජ ආර්ථික අව්‍යතා සඳහා අවශ්‍ය දැනීමද අවම විය.
ස්‌වභාෂා පාසල්වල අධ්‍යාපනය හැදැරූවූ දරුවන්ට උසස්‌ අධ්‍යාපනය සඳහා ඉංගී්‍රසි පාසල් ජාලය වෙත යොමු වීමටද රටේ පොදු ජනතාවට විශේෂයෙන්ම බෞද්ධ බහුතරයට හැකියාවක්‌ තිබුණේම නැත. එම නිසා ස්‌වභාෂාවෙන් ඉගෙනිම ලැබු දරුවකුට ඵලදායි රැකියාවක්‌ පිළිබඳ එකම බලාපොරොත්තුව වූයේ පාසල් ගුරුවරයකු වීමය. එතකුදු වූවත් සියලු අඩුපාඩුකම් මැදවුවත් ස්‌වභාෂා පාසල් ජාලය රටට ජාතියට වාසියක්‌ම විය. ප්‍රධානතම වාසිය වූයේ ස්‌වදේශිය ජනතාවගේ මව් භාෂාව නොහොත් ජාතියේ භාෂාව වන සිංහල භාෂාව ප්‍රගුණ කිරීමට රටපුරා දරුවන් ට හැකිවීමය. අද්‍යතනව මව් භාෂාව වූ කලී දරුවකුට ඉගැන් වීමට ඇති හොඳම සන්නිවේදන මාධ්‍ය බව අධ්‍යාපනඥයෝ පිළිගනිති. තවදුරටත් සඳහන් කළ යුතුවන්නේ උක්‌ත ස්‌වභාෂා පාසල්වල ජාතියේ රටේ ස්‌ංස්‌කෘතික ආගමික උරුමයේ ජීවය හා සාරය ගැබ්වූ නොයෙකුත් කරුණු ඉගැන්වූ බවය. ඒ අතරින් සිංහල හා දෙමළ භාෂා සාහිත්‍යයත්, ඉතා ලැදියාවක්‌ තිබු විෂයයන් විය.
නිදහස්‌ අධ්‍යාපනය ස්‌ථාපිත වීමෙන් කන්නන්ගර මැතිඳුන් රට පුරා බිහි කළ මධ්‍ය මහා විද්‍යාලයන් යුරෝපිය ගෘහ නිර්මාණය හා සමාන අයුරින් ඉදි කළ අතර ක්‍රීඩා පිට්‌ටනිද, පුස්‌තකාලාදි පොදු අවශ්‍යතාද ඊට සපයා දෙන ලදී. එයින් නොනැවතුන එතුමාණෝ මධ්‍ය මහා විද්‍යාල වෙනුවෙන් වෙනම නිලධාරියකු ද පත් කළහ.
මීට පෙර සඳහන් කළ පරිදි බොහෝ සෙයින් පිළිකුල් කරන ලද ස්‌වභාෂා පාසල් ජාලය අධ්‍යයන හා සංස්‌කෘතික මෙන් ම ආගමික වශයෙන් සැබෑම ජාතික පාසල් බවටම පත් විය. සැබැවින්ම සාර්ථක ජාතික අධ්‍යාපනයක්‌ විය යුත්තේ එය ජාතියේ ජීව ධර්මය පදනම්කොට විය යුතුය යනුවෙන් ඇමරිකානු සුප්‍රසිද්ධ අධ්‍යාපනඥයකු වන අයි. එල්. කැන්ඩල් (1881-1965) තම Comparative Education යන ග්‍රන්ථයේ දක්‌වා ඇත.
ඉහත සඳහන් කරන ලද ස්‌වභාෂා පාසල්වලට පින් සිදු වන්නට ලංකාවේ අකුරු දත් මහා සමාජයේ සාමාජිකයන් ප්‍රමාණය සැළකිය යුතු තරම් ඉහළ යන ලදී. ඒ කෙතරම් ද යත් ආසියාතික රටවලින් දෙවන තැනට ලංකාව පත් වී ඇත. ඉංගී්‍රසි හා ස්‌වභාෂා පාසල් පද්ධතීන් දෙක අතර සැබෑ වෙනස්‌කම් තිබිණි. එපමණක්‌ නොව ඉංගී්‍රසි අධ්‍යාපනය හේතුවෙන් අපේ සාම්ප්‍රදායික පොදු මහා සමාජය පන්ති දෙකකට බෙදිණී. මේ පන්ති බෙදීම පිළිබඳ ආචාර්ය කන්නන්ගර මැතිඳුන් පාර්ලිමේන්තුවේදී කරන ලද කතාවක කොටසක්‌ මෙසේය. "අපේ රටේ ජනයා කොටස්‌ දෙකකට බෙදා ඇත. එක්‌ කොටසක්‌ උසස්‌ය අනෙක්‌ කොටස පහත් ය. එක කොටසක්‌ දිඟ කලිසම් අඳින අතර අනෙක්‌ කොටස අඳිනුයේ රෙද්දය. ඉංගි්‍රසි අධ්‍යාපනය හේතුවෙන් අපේ රටේ සමාජය පන්ති දෙකකට බෙදී ඇත. ඉසුරුමත් වුත්, ධනවත් වූත්, බලසම්පන්න වූත්, ගෙවීමට හැකියාව ඇත්තාවූත් අය විදෙAශීය භාෂාවකින් උසස්‌ අධ්‍යාපනය දෙන පාසලකට යති. ඔවුන් ඒ සඳහා මුදල් ගෙවිය යුතුය. එසේ මුදල් ගෙවීම ප්‍රයෝජනවත් ය. කවර හෙයින්ද යත් මේ රටේ රාජ්‍ය භාෂාව ඉංගී්‍රසි වන හෙයිනි. එසේම ඉංගී්‍රsසි නොදන්නා කිසිවෙකුට කිසිදු උසස්‌ නිලයකට පත් විය නොහැකි හෙයිනි යනුවෙනි. (1944 හැන්සාඩ් වාර්තාව). මීට තවත් උදාහරණයක්‌ වනුයේ 1931 දී තිබුණ 4023ක්‌ වූ මුළු පාඨශාලා ප්‍රමාණයෙන් 7% ඉංගී්‍රසි පාඨශාලා වු අතර පාසල් ගිය මුලු සංඛ්‍යාව 553701 වූ අතර ඉහත ඉංගී්‍රසි පාඨශාලා වල අධ්‍යාපනය ලැබු ශිෂ්‍ය ප්‍රමාණය 62706 කි. එහෙත් අධ්‍යාපනය සඳහා යටත් විජිත රජය වියදම් කළ මුදලින් 37% ක්‌ම වියදම් කොට ඇත්තේ එම 7% වු සුලු පිරිසට වන අතර ඉතිරි 93% සඳහාම වියදම් කර ඇත්තේ මුළු මුදලින් 63% කී. මේ තත්ත්වය හොඳින්ම තේරුම් ගැනීමට නම් උගත් ලාංකික ඡන්ද බලය වෙනුවට සර්වජන ඡන්ද බලය ක්‍රියාත්මක කළ අවස්‌ථාවේ ඒකීය ජාතියක්‌ හෝ පොදු මහා සමාජයක්‌ ගොඩනැගීමට ජනතාවගේ ආධාර නොලැබීම පිළිබඳ අධ්‍යයනය කළ යුතුය.
මේ පිළිබඳව ඉතා ගැඹුරු අවධානයක්‌ යොමු කර ඇති කන්නන්ගර මැතිඳුන් ඊට නිසි ප්‍රතිචාර දැක්‌වීමට ක්‍රියා කළේ ඔහු ඉංගී්‍රසි අධ්‍යාපනය හදාරා තිබූ බැවින් වෙනස හොඳීන්ම වටහාගෙන තිබුණා පමණක්‌ම නොව අත්දැකීම් ද තිබණු හෙයිනි. නිදහස්‌ අධ්‍යාපනයේ පියා වශයෙන් එතුමා සිංහලයන් ප්‍රමුඛ ලාංකිකයන් වෙත ලබා දුන් අගනා දායාදය, එසේ නැතහොත් නිදහස්‌ අධ්‍යාපනය රැක ගැනීම, වත්මන් පරපුර විසින් අනාගත පරපුර වෙනුවෙන් කළ යුතු අති දැවැන්තම යුතුකමයි.
රටේ මහා සමාජයේ සියලු රට වැසියන්ගේ දූ දරුවන් එසේ නැතහොත් පොදුවේ රටේ ජාතියේ අනාගත පරපුර වෙනුවෙන් නිදහස්‌ අධ්‍යාපනය රැක ගැනීම වත්මන් පරපුරේ උරුමයකි වගකීමකි. නිදහසින් පසු බිහිවූ සියලු විශිෂ්ටයන් හා විද්වතුන් ආචාර්ය සී. ඩබ්. ඩබ්. කන්නන්ගර මැතිතුමාගේ දැක්‌මේ, දහදියේ ප්‍රතිඵල නෙළා ගත් උස්‌ මිනිසුන්ය. රට ජාතිය පවතින තාක්‌කල් එතුමාණෝ අපේ රටේ නිදහස්‌ අධ්‍යාපනයේ පියාණෝය.
මාද ආචාර්ය උපාධිය දක්‌වා උගත්තේ එතුමාගේ සිතුවිලි ගංඟාවේ පිහිනා එතුමාගේ දහදිය සුවඳින් ඔපවත් වූ නිදහස්‌ අධ්‍යාපනයේ අනුහසිනි. අපේ ජාතියේ සමස්‌ත ලාංකිකයන්ගේ සැබෑ යුතුකම වනුයේ එතුමන්ගේ මහා පාරමිතාවේ ප්‍රතිඵල අනාගත පරපුර වෙත කාන්දු කර සිංහල ජාතිය ප්‍රමුඛ ලංකිකයන් ගෝලීය මහා පඬිවරුන් බවට පත්කරලීමය.
මේ මහා පුරුෂයාගේ අවංක දුර දක්‌නා දැක්‌ම දිගේ නිදහස්‌ අධ්‍යාපනය නමැති මහානර්ඝ දායාදය අපේ රටට හිමි වී ජාතිය, රට ඒ මතින් නෙළාගත් ප්‍රතිඵලය අමිලය. නමුත් අද්‍යතනව එම මහානර්ඝ දායාදය වූ නිදහස්‌ අධ්‍යාපනය මුහුණ දී තිබෙනුයේ අතිශය ෙ€ද ජනක තත්ත්වයකටය. නිදහස්‌ අධ්‍යාපනයේ මහා සම්පත් පොදු ජනතාවගේ දූ දරුවන්ට සාර්ථකව නෙලා ගැනීමට නම් ඒ සඳහා අවශ්‍ය සේවා සහ පහසුකම් සඳහා අවශ්‍ය තරම් ප්‍රාග්ධන ආයෝජනය කළ යුතුය. නමුත් අද්‍යතනව නිදහස්‌ අධ්‍යාපනයට යොදවන ප්‍රාග්ධනය ජාතික ආදායමෙන් සියයට 2 කටත් අල්ප වීම මහත්වූ කනගාටුවට කරුණක්‌ වනුයේ සැබෑවටම අනාගත පරපුරට ආදරය කරන අවංක පුද්ගලයන්ටය. අනාගත පරපුරේ දියුණුවේ අත්තිවාරම නිදහස්‌ අධ්‍යාපනයයි. එය රැක ගැනීම සියලු රට වැසියන්ගේ යුගයේ තීරණාත්මක උරුමයයි, වගකීමයි, යුතුකමයි.
නිදහස්‌ අධ්‍යාපනයේ පියාණන් වූ අචාර්ය ක්‍රිස්‌ටෝපර් විලිsයම් විඡේකෝන් කන්නන්ගර මැතිදුන්ගේ හා එතුමාගේ පියාණන් වූ ජෝන් ඩැනියෙල් විෙ-කෝන් කන්නන්ගර මැතිතුමාගේ, එතුමාගේ ආදරණීය මෑණියන් වු එම්ලි විෙ-සිංහ මැතිනියගේත් භෂ්මාවශේෂ තැන්පත් කර ඇත්තේ එතුමාන්ලාගේ උපන් ගම වන කළුතර දිස්‌ත්‍රික්‌කයේ ඉත්තෑපාන ලුල්බද්දූව ග්‍රාමයේය. එම ඓතිහාසික ස්‌ථානයේ මේ මහා පුරුෂයාගේ පිළිරුවක්‌ ඉදිකිරීමට ආචාර්යය සී. ඩබ්. ඩබ්. කන්නන්ගර ගුණානුස්‌මරණ පදනම සියලු කටයුතු ගොනුකර ඇත. නිදහස්‌ අධ්‍යාපනය නමැති මහා ගංඟාවේ පිහිනු සියලු ලක්‌ වැසියන්ද එම මහා ගංගාවේ පිහිනා කරණම් ගසා විශිෂ්ටයන් වූ ජාතියේ දූ දරුවන්ද තවදුරටත් එම මහා ගංගාවේ කිමිදෙමින් තම අනාගතය සොයන අනාගත පරපුරේ අවධානය මේ පිළිබඳ යොමු වේවායි මම ප්‍රාර්ථනා කරමි.
ආචාර්ය ඉත්තෑපාන
ධම්මාලංකාර අනුනාහිමි
පොල් සම්බෝල සමග බත් ආහාරයට ගෙන පන්පැදුරේ නිදාගෙන නීතිඥයකු, දේශපාලනඥයකු හා ජාතික නිදහස්‌ සටනේ සාමාජිකයකු වු ආචාර්ය ක්‍රිස්‌ටෝපර් විලියම් විජෙකොන් කන්නන්ගර මැතිතුමාණෝ ශ්‍රී ලංකාවේ නිදහස්‌ අධ්‍යාපනයේ පියාණෝය.ඉංගී්‍රසි අධ්‍යාපනය තුළින් තම අධ්‍යාපනය සම්පූර්ණ කළ එතුමා 1907 ක්‍රේම්බ්‍රි- ජ්‍යෙෂ්ඨ විභාගයෙන් අංක ගණිතය හා උසස්‌ ගණිතය යන විෂයන් දෙකෙන්ම බ්‍රිතාන්‍ය අධිරාජ්‍යයේ සියලු අපේක්‌ෂකයන් අභිබවා මුල් තැන දිනාගත් අතරම වසරේ දක්‌ෂතම ශිෂ්‍යයා ද විය.
දුප්පතකු වශයෙන් ඉපිද රටට, ජාතියට, නිදහස්‌ අධ්‍යාපනය තුළින් ආලෝකය ලබා දුන් ඒ විශිෂ්ටම උගතා තම ජීවිතයේ අවසාන කාලය ගතකළේ රජය විසින් ලබාදුන් සහනාධාරයෙනි. නිදහස්‌ අධ්‍යාපනයේ පියා දුප්පතකු වශයෙන්ම මිය යාමෙන් රටේ වත්මන් දේශපාලන පන්තියට ආදර්ශය සපයා ඇත්තේ දේශපාලනය තමාට හෝ තම පවුලේ අනාගතය වෙනුවෙන් හරිහම්බ කර ගන්නා ව්‍යාපාරයක්‌ නොවන බව තමන් විසින් ම ක්‍රියාවෙන්ම ඔප්පුකරලමිනි.
ලෝකයේ පිළිගත් උගතකු වු එතුමාණෝ සැබැවින්ම රටට, දැයට ආදරය කළ අතර පොදු ජනතාවගේ දේපළ වලට හෝ පොදු සම්පත් වලට මෙන්ම මිල මුදල් වලට අනිසි ලෙස ආදරය නොකළ අතර සැබැවින්ම රටේ අනාගත පරපුරට මහත්සේ ආදරය කළහ.
"මා දන්නා තරම් දුප්පත්කමේ පීඩාව හදුනන එකදු පුද්ගලයකු හෝ රාජ්‍ය මන්ත්‍රණ සභාවේ නොමැති බවත්, එම නිසාම රට පුරා ජීවත් වන ගමේ කොලුවන්ට යහපත් අධ්‍යාපනික අනාගතයක්‌ වෙනුවෙන් තමන් කැප වන බව එතුමාණෝ නිතරම ප්‍රකාශ කළහ". නිදහස්‌ අධ්‍යාපනය පිළිබඳව එතුමා විසින් දරන අදහස් පිළිබඳව එකල මාධ්‍ය මගින් නොඑක්‌වර එතුමාට සමච්චල් කර ඇත. ක්‍රිකට්‌ ක්‍රීඩාව පිළිබඳව එතුමා කරන ලද ප්‍රකාශයක්‌ අල්ලා ගත් කාටුන් ශිල්පියෙක්‌ තම කාටුනයේ සටහන් කර තිබුණේ අපි හිතුවේ ඔලුවේ තුවාලයක්‌ කියලා යෑයි රූප ඇඳ තිබිණි. නමුත් එතුමාණෝ ශ්‍රී ලාංකික අභිමානවත් ජාතියට ස්‌වභාෂාවෙන් ඉගෙන ගෙන පෘථිවිගෝලයේ ඉහළම තැනට යාමට අවශ්‍ය අධ්‍යාපනය ලබාගැනීම සඳහා රටට නිදහස්‌ අධ්‍යාපනය දායද කර දෙන ලදී. ජනතාවගේ අධ්‍යාපනයෙහිලා එතුමන්ගෙන් ඉටුවුණු සේවාවේ වැදගත්කම වටහා ගැනිම පිණිස නිදහස්‌ අධ්‍යාපනයේ පසුබිම පරික්‌ෂා කර බැලීම වටනේය. දළ වශයෙන් එකල පාසල් දෙවර්ගයක්‌ විය. එක්‌ වර්ගයක්‌ වුයේ ඉංගි්‍රසි පාසල්ය. අනෙක පිරිවෙන් ඇතුළු ස්‌වභාෂා පාසල්ය. ඉංගී්‍රසි පාසල් මගින් පාලක පක්‌ෂය සඳහා ලිපිකරු ප්‍රජාවක්‌ බිහිකළහ. ඉංගි්‍රසි අධ්‍යාපනය හදුන්වාදීමත් සමඟම කුලය, ධනය කෙරෙහි අවධානයක්‌ යොමුකළ වැඩවසම් සමාජයේ යල් පිනු අදහස් හා ආකල්ප වෙනුවට නිදහස, පාර්ලිමේන්තු ආණ්‌ඩුක්‍රමය වැනි නව්‍ය සංකල්ප බිහිවනු ඇතැයි ඉතා දැඩිව අපේක්‌ෂා කරන ලදී.
උක්‌ත ඉංගී්‍රසි පාසල්වල අධ්‍යාපනය ලැබු නාගරික ධනවත් ලාංකික සුළු සංඛ්‍යාව ගැන සලකා බැලිමේදී ඉහත කී නව්‍ය සංකල්ප ඔවුන්ගේ සමාජ, දේශපාලන චින්තනය කෙරෙහි බලපා ඇති බව පැහැදිලි වනුයේ රටේ නිදහස්‌ සටනේ ප්‍රබල නායකයන් බහුතරය ඔවුන් අතරින් බිහි වී ඇති හෙයිනි. එකල රට තුළ පැවැති ඉංගී්‍රසි පාසල් බහුතරය පවත්වා නඩත්තු කරන ලද්දේ ආගමික සංවිධාන මගිනි.
"1799 ජනවාරි 15 දින ගාලු සම්මේලනයේදී ෙµඩ්රික්‌ නෝර්ත් ආණ්‌ඩුකාරවරයා විසින් පැවැත්වු දේශනයේ එක්‌ අදහසක්‌ වූයේ ලංදේසීන් විසින් පටන්ගන්නා ලද අධ්‍යාපනික වැඩපිළිවෙල නිහඬව නොකඩවා අනුගමනය කිරීමට හැකි වූවා නම් මුළු සිංහල ජාතියම යථා කාලයේදී අපේ ආගමට හරවා ගත හැකි යෑයි විශ්වාස කිරීමට කරුණු යෙදී තිබුණු බවයි. 1901, 1911, 1921 යන වර්ෂවල ජන සංගණනයන්හිදී කියවීමේ හා ලිවිමේ හැකියාව පිළිsබඳ ප්‍රතිශතය ආගම් අනුව පහත සටහනින් දැක්වේඅගමික සමිති මගින් පවත්වා නඩත්තු කරන ලද බොහෝ ඉංගී්‍රසි පාසල්වල තවත් ඉලක්‌කයක්‌ වූයේ භාෂාව ඉගැන්වීම හරහා ඔවුන්ගේ ආගමද ප්‍රචලිත කර ගැනීමය.
ක්‍රිස්‌තියානි පාසල්වල ප්‍රධානාචාර්යධුර දැරීම පිණිස එංගලන්තයේ විශ්වවිද්‍යාලවලින් සුදුසුකම් උපයාගත් විද්වතුන් ගෙන්වාගෙන ඇත. ඔවුහු ලංකාවේ පාසල් එංගලන්තයේ ක්‍රමයටම ක්‍රියාත්මක කළහ. විභාග ක්‍රමය කේ්‍රම්බ්‍රි- ජ්‍යෙෂ්ඨ විභාගය කේන්ද්‍රකොටගෙන කෙටුම්පත් කර ක්‍රියත්මක කර ඇත්තේ අධ්‍යාපන පටිපාටියට සමාන්තරවම ක්‍රීඩා, චරිත, විනය සංවර්ධනය පිළිබඳව වඩාත් කැපවිමෙනි. සැබැවින්ම ඉංගී්‍රසි අධ්‍යාපනයේ මහඟු ප්‍රතිඵල නෙලාගත් ලාංකිකයන් ඉතාම විශිෂ්ට අයුරින් නීතී හා වෛද්‍ය ක්‍ෂෙත්‍රයේ ක්‍රියාත්මක වූ අතර සිවිල් සේවාවේ සහ පොදු රාජකාරි සේවාවේ නියුතු වුවන්ගේ ප්‍රමිතියද ඉතාමත්ම ඉහළ මට්‌ටමක තිබිණ.
ලංකාවට නිදහස ලැබෙනවිට වෙළඳපොළ කළමනාකරණය, වැවිලි ආර්ථික භෝග ඇතුළු ආනයන අපනයන ක්‍රියාවලිය, මානව සංවර්ධනය යටිතල ව්‍යqහය සංවර්ධනය පිළිබඳව ඉහළ පරිචයක්‌ හා පුහුණුවක්‌ ඇති නිලධාරින් අප සතුවීම රටේ අනාගත දියුණුවට මහත් ප්‍රයෝජනවත් විය. බ්‍රිතාන්‍ය අධිරාජ්‍ය හා අනෙකුත් යටත් විජිතයන්ගෙන් නිදහස ලබාගත් රටවල සමාජ සංවර්ධනයට වඩා ලංකාවේ සමාජ සංවර්ධනය ඉහළ ප්‍රමිතියක්‌ තිබීමට ප්‍රධාන හේතුව උක්‌ත සිවිල් සේවාවේ හා පොදු රාජකාරි ක්‍රමයේ පැවති උසස්‌ ප්‍ර්‍රමිතියයි. මෙකී තත්ත්වය පිළිබඳව හොඳම නිදර්ශනය වනුයේ අප්‍රිකානු මහද්වීපයයි. වර්තමානයේද අප්‍රිකානු මහාද්වීපයේ රාජ්‍ය තාන්ත්‍රික දේශපාලකයන් දක්‌නට නැති අතර ජනප්‍රිය නුගත් දේශපාලකයෝ රට පුරාම සිටිති. එමෙන් ම සිsවිල් හා පොදු රාජකාරි සේවාව සඳහා දක්‌ෂ විශිෂ්ට පුද්ගලයන් නොමැති වීම අප්‍රිකානු මහාද්වීපයේ සංවර්ධනයට මහත් අභියෝගයක්‌ වී ඇති බව විද්වතුන්ගේ අදහසයි.
පුද්ගල නිදහස ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය, මානව හා මූලිsක අයිතිවාසිකම් නීතියේ ආධිපත්‍ය සහ යහපාලනය පිළිබඳව ගැඹුරු දැනුමක්‌ නොමැති ජනප්‍රිය දේශපාලකයන් සහ අකාර්යක්‌ෂම රාජ්‍ය සේවාව නිසා අප්‍රිකානු ජනතාව තවදුරටත් දුක්‌විඳිමින් සිටිනු දක්‌නට ඇත්තේ විශාල ස්‌වභාවික සම්පත් ප්‍රමාණයක්‌ හා ශක්‌තිමත් මානව සම්පතක්‌ තමන් සතුව තිබියදීය. එය තවදුරටත් කටෝර වි ඇත්තේ ලෝක මට්‌ටමේ සුදුසුකම් සපුරාගත් අවංක දේශපාලනඥයින් තාමත් අප්‍රිකානු මහාද්වීපයේ පහළ වී නොමැති හෙයිනි. ඒ අනුව බලන විට නිදහසින් පසුව ශ්‍රී ලංකාව එවැනි අභියෝගයකට මුහුණ නොදී ම අපේ වාසනාවකි. නමුත් එංගලන්තයේ ක්‍රියාත්මක වූ ඉංගී්‍රසි අධ්‍යාපන ක්‍රමය ලංකාවේදී ක්‍රියාත්මක කිරීමේදී නොයෙකුත් අඩුපාඩුකම් නොයෙක්‌ වර ඉස්‌මතු වී ඇත. මෙම අඩුපාඩුකම් පිළිබඳ නොයෙකුත් අදහස් උදහස්‌ සමාජයේ ඇති වී ඇති අතර 1871 ප්‍රසිද්ධ ඉගැන්වීම් අධ්‍යක්‌ෂක වූ වොල්ටර් යෙන්දල් ඉංගි්‍රසි අධ්‍යාපනය මගින් ලංකාවේ තරුණ පරපුර ස්‌වදේශිය ජනතාවගේ එසේ නැතහොත් ග්‍රාමීය බහුතර ජනතාවගේ සාම්ප්‍රදායික සංස්‌කෘතිය අවඥාවෙන් සැළකීමටත් රැකියා අපේක්‌ෂාවන් වෙනුවෙන් කාර්යාල වල දොරටු අසල රැඳී සිටීමටත් පුහුණු කළ බව කියමින් මේ විවේචනය දිගින් දිගටම පෙන්වා දුන්හ.
1911 දී ලංකාවේ ද්විතීsය අධ්‍යාපනය පිළිබඳ වාර්තා කිරීමට ලංකාවට ආරධනා කළ රජයේ පාසල් පරික්‌ෂක වන ෙ-. ෙ-. ආර්. බ්‍රි-ගේ අදහස වූයේ අධ්‍යාපන ක්‍රියාවලිය හා අධ්‍යාපන පටිපාටිය ලාංකික දරුවාගේ අධ්‍යාපනික අවශ්‍යතාවයන්ට අනුකූල වන පරිදි සකස්‌ කිරීම අතිශය වැදගත් අවශ්‍යතාවයක්‌ බවය. විශිෂ්ට ප්‍රංශ අධ්‍යාපනඥයකු වු කොළඹ රාජගුරු ප්‍රසාදි වු ක්‍රිස්‌ටෝපල් අනර්ස්‌ට්‌ බොන්ර්යන්ගේ විවේචනය වූයේ සිංහල දෙමළ මුස්‌ලිම් දරුවන්ට ඉංගී්‍රසි භාෂාවෙන් ඉගැන්වීම තරුණ පරපුරේ බුද්ධිය හීන කරන්නක්‌ බවය. කෙසේ නමුත් ඉංගි්‍රසි අධ්‍යාපනය පිළිබඳ නොයෙක්‌ මතිමතාන්තර තිබියෙමුත් රටපුරා බොහෝ නගරවල ඉංගී්‍රසි පාසල් පිහිටුවනු ලැබිය. උක්‌ත ඉංගී්‍රසි පාසල් වෙතින් නාගරික ධනවත් ප්‍රජාවගේ දරුවන් අධ්‍යාපනය ලබාගත් අතර අධ්‍යාපනය ජීවිතයට වටිනාතම ආභරණයක්‌ විය. රාජ්‍ය සේවාවෙහි හෝ සිsවිල් වෛද්‍ය අධිකරණ සේවාවන්හි වේවා සමාජ, ආර්ථික දියුණුව ලබාගත හැකි වූ එකම මාර්ගය වූයේ ඉංගී්‍රසි අධ්‍යාපන ක්‍රමයයි. එම නිසා සැබැවින්ම එකල ඉංගී්‍රසි අධ්‍යාපනය යනු නාගරික ධනවතුන්ගේ පවුල්වල දරුවන් සඳහා වූ මිල අධිකතම ආභරණයක්‌ විය. මෙකී තත්ත්වය පිළිබඳ මහත් පළල් අවබෝධයකින් සිටි කන්නන්ගර මැතිඳුන් 1947 මැයි මස 27 වන දින නිදහස්‌ අධ්‍යාපන පනත පාර්ලිමේන්තුවට ඉදිරිපත් කිsරිමේදී පැය තුනක්‌ පුරා කළ කථාවෙන් ඉතා දීර්ඝ විස්‌තරයක්‌ කර ඇත.
පාර්ලිමේන්තුවේ මහජන ගැලරියේ සිටි ඉන්දියානු රාජ්‍යය නිලධාරියකු වන එච්. එම්. අන්නේ මහතා එතුමාගේ කථාවෙන් පසු පාර්ලිමේන්තු ලොබියේදී එතුමා හමුවී පවසා ඇත්තේ ඉන්දියාවේ පාර්ලිමේන්තුවට ඔබ මේ පනත ඉදිරිපත් කළේ නම් ඉන්දියානුවන් ඔබ ජාතික වීරවරයකු වශයෙන් මෙන්ම දෙවියකු වශයෙන් ද සළකනු ලබන බවය. නමුත් ඒ වන විටත් රටපුරා කිS්‍රයාත්මක වු ස්‌වභාෂා පාසල් ජාලයේ මූලීක පරමාර්ථය වී තිබුණේ මහා සමාජයේ පොදු වු දරුවන්ට මව් බස පිළිsබඳ දැනුමක්‌ ලබාදීමය.
අධ්‍යයන පහසුකම් මෙන්ම වෙනත් මූලික අවශ්‍යතා අවම වශයෙන් තිබු මෙම ස්‌වභාෂා පාසල්වල පොදු ලක්‌ෂණය වූයේ දිගු විශාල ශාලාවල තදබදයෙන් සිටි දරුවන්ය. ඉංගී්‍රසි අධ්‍යාපන ක්‍රමය මඟින් ඉදිකරනු ලැබු දැවැන්ත පාසල් ජාලය සතුව තිබු අධ්‍යාපන ක්‍රියා පටිපාටි, පුස්‌තකාල, විද්‍යාගාර හා ක්‍රීඩා පහසුකම් මෙන්ම ගෘහ නිර්මාණ ශිල්පීන් නිමවූ ගොඩනැගිලි ආදීය ස්‌වභාෂා පාසල් වලට සිහිනයක්‌ වූ අතර ඒවා අතිශය විස්‌මය ජනකද විය. සැබැවින්ම ස්‌වභාෂා පාසල් වල අධ්‍යාපනය පොතටම සීමා විය. එමෙන්ම වෙනස්‌ වන සමාජ ආර්ථික අව්‍යතා සඳහා අවශ්‍ය දැනීමද අවම විය.
ස්‌වභාෂා පාසල්වල අධ්‍යාපනය හැදැරූවූ දරුවන්ට උසස්‌ අධ්‍යාපනය සඳහා ඉංගී්‍රසි පාසල් ජාලය වෙත යොමු වීමටද රටේ පොදු ජනතාවට විශේෂයෙන්ම බෞද්ධ බහුතරයට හැකියාවක්‌ තිබුණේම නැත. එම නිසා ස්‌වභාෂාවෙන් ඉගෙනිම ලැබු දරුවකුට ඵලදායි රැකියාවක්‌ පිළිබඳ එකම බලාපොරොත්තුව වූයේ පාසල් ගුරුවරයකු වීමය. එතකුදු වූවත් සියලු අඩුපාඩුකම් මැදවුවත් ස්‌වභාෂා පාසල් ජාලය රටට ජාතියට වාසියක්‌ම විය. ප්‍රධානතම වාසිය වූයේ ස්‌වදේශිය ජනතාවගේ මව් භාෂාව නොහොත් ජාතියේ භාෂාව වන සිංහල භාෂාව ප්‍රගුණ කිරීමට රටපුරා දරුවන් ට හැකිවීමය. අද්‍යතනව මව් භාෂාව වූ කලී දරුවකුට ඉගැන් වීමට ඇති හොඳම සන්නිවේදන මාධ්‍ය බව අධ්‍යාපනඥයෝ පිළිගනිති. තවදුරටත් සඳහන් කළ යුතුවන්නේ උක්‌ත ස්‌වභාෂා පාසල්වල ජාතියේ රටේ ස්‌ංස්‌කෘතික ආගමික උරුමයේ ජීවය හා සාරය ගැබ්වූ නොයෙකුත් කරුණු ඉගැන්වූ බවය. ඒ අතරින් සිංහල හා දෙමළ භාෂා සාහිත්‍යයත්, ඉතා ලැදියාවක්‌ තිබු විෂයයන් විය.
නිදහස්‌ අධ්‍යාපනය ස්‌ථාපිත වීමෙන් කන්නන්ගර මැතිඳුන් රට පුරා බිහි කළ මධ්‍ය මහා විද්‍යාලයන් යුරෝපිය ගෘහ නිර්මාණය හා සමාන අයුරින් ඉදි කළ අතර ක්‍රීඩා පිට්‌ටනිද, පුස්‌තකාලාදි පොදු අවශ්‍යතාද ඊට සපයා දෙන ලදී. එයින් නොනැවතුන එතුමාණෝ මධ්‍ය මහා විද්‍යාල වෙනුවෙන් වෙනම නිලධාරියකු ද පත් කළහ.
මීට පෙර සඳහන් කළ පරිදි බොහෝ සෙයින් පිළිකුල් කරන ලද ස්‌වභාෂා පාසල් ජාලය අධ්‍යයන හා සංස්‌කෘතික මෙන් ම ආගමික වශයෙන් සැබෑම ජාතික පාසල් බවටම පත් විය. සැබැවින්ම සාර්ථක ජාතික අධ්‍යාපනයක්‌ විය යුත්තේ එය ජාතියේ ජීව ධර්මය පදනම්කොට විය යුතුය යනුවෙන් ඇමරිකානු සුප්‍රසිද්ධ අධ්‍යාපනඥයකු වන අයි. එල්. කැන්ඩල් (1881-1965) තම Comparative Education යන ග්‍රන්ථයේ දක්‌වා ඇත.
ඉහත සඳහන් කරන ලද ස්‌වභාෂා පාසල්වලට පින් සිදු වන්නට ලංකාවේ අකුරු දත් මහා සමාජයේ සාමාජිකයන් ප්‍රමාණය සැළකිය යුතු තරම් ඉහළ යන ලදී. ඒ කෙතරම් ද යත් ආසියාතික රටවලින් දෙවන තැනට ලංකාව පත් වී ඇත. ඉංගී්‍රසි හා ස්‌වභාෂා පාසල් පද්ධතීන් දෙක අතර සැබෑ වෙනස්‌කම් තිබිණි. එපමණක්‌ නොව ඉංගී්‍රසි අධ්‍යාපනය හේතුවෙන් අපේ සාම්ප්‍රදායික පොදු මහා සමාජය පන්ති දෙකකට බෙදිණී. මේ පන්ති බෙදීම පිළිබඳ ආචාර්ය කන්නන්ගර මැතිඳුන් පාර්ලිමේන්තුවේදී කරන ලද කතාවක කොටසක්‌ මෙසේය. "අපේ රටේ ජනයා කොටස්‌ දෙකකට බෙදා ඇත. එක්‌ කොටසක්‌ උසස්‌ය අනෙක්‌ කොටස පහත් ය. එක කොටසක්‌ දිඟ කලිසම් අඳින අතර අනෙක්‌ කොටස අඳිනුයේ රෙද්දය. ඉංගි්‍රසි අධ්‍යාපනය හේතුවෙන් අපේ රටේ සමාජය පන්ති දෙකකට බෙදී ඇත. ඉසුරුමත් වුත්, ධනවත් වූත්, බලසම්පන්න වූත්, ගෙවීමට හැකියාව ඇත්තාවූත් අය විදෙAශීය භාෂාවකින් උසස්‌ අධ්‍යාපනය දෙන පාසලකට යති. ඔවුන් ඒ සඳහා මුදල් ගෙවිය යුතුය. එසේ මුදල් ගෙවීම ප්‍රයෝජනවත් ය. කවර හෙයින්ද යත් මේ රටේ රාජ්‍ය භාෂාව ඉංගී්‍රසි වන හෙයිනි. එසේම ඉංගී්‍රsසි නොදන්නා කිසිවෙකුට කිසිදු උසස්‌ නිලයකට පත් විය නොහැකි හෙයිනි යනුවෙනි. (1944 හැන්සාඩ් වාර්තාව). මීට තවත් උදාහරණයක්‌ වනුයේ 1931 දී තිබුණ 4023ක්‌ වූ මුළු පාඨශාලා ප්‍රමාණයෙන් 7% ඉංගී්‍රසි පාඨශාලා වු අතර පාසල් ගිය මුලු සංඛ්‍යාව 553701 වූ අතර ඉහත ඉංගී්‍රසි පාඨශාලා වල අධ්‍යාපනය ලැබු ශිෂ්‍ය ප්‍රමාණය 62706 කි. එහෙත් අධ්‍යාපනය සඳහා යටත් විජිත රජය වියදම් කළ මුදලින් 37% ක්‌ම වියදම් කොට ඇත්තේ එම 7% වු සුලු පිරිසට වන අතර ඉතිරි 93% සඳහාම වියදම් කර ඇත්තේ මුළු මුදලින් 63% කී. මේ තත්ත්වය හොඳින්ම තේරුම් ගැනීමට නම් උගත් ලාංකික ඡන්ද බලය වෙනුවට සර්වජන ඡන්ද බලය ක්‍රියාත්මක කළ අවස්‌ථාවේ ඒකීය ජාතියක්‌ හෝ පොදු මහා සමාජයක්‌ ගොඩනැගීමට ජනතාවගේ ආධාර නොලැබීම පිළිබඳ අධ්‍යයනය කළ යුතුය.
මේ පිළිබඳව ඉතා ගැඹුරු අවධානයක්‌ යොමු කර ඇති කන්නන්ගර මැතිඳුන් ඊට නිසි ප්‍රතිචාර දැක්‌වීමට ක්‍රියා කළේ ඔහු ඉංගී්‍රසි අධ්‍යාපනය හදාරා තිබූ බැවින් වෙනස හොඳීන්ම වටහාගෙන තිබුණා පමණක්‌ම නොව අත්දැකීම් ද තිබණු හෙයිනි. නිදහස්‌ අධ්‍යාපනයේ පියා වශයෙන් එතුමා සිංහලයන් ප්‍රමුඛ ලාංකිකයන් වෙත ලබා දුන් අගනා දායාදය, එසේ නැතහොත් නිදහස්‌ අධ්‍යාපනය රැක ගැනීම, වත්මන් පරපුර විසින් අනාගත පරපුර වෙනුවෙන් කළ යුතු අති දැවැන්තම යුතුකමයි.
රටේ මහා සමාජයේ සියලු රට වැසියන්ගේ දූ දරුවන් එසේ නැතහොත් පොදුවේ රටේ ජාතියේ අනාගත පරපුර වෙනුවෙන් නිදහස්‌ අධ්‍යාපනය රැක ගැනීම වත්මන් පරපුරේ උරුමයකි වගකීමකි. නිදහසින් පසු බිහිවූ සියලු විශිෂ්ටයන් හා විද්වතුන් ආචාර්ය සී. ඩබ්. ඩබ්. කන්නන්ගර මැතිතුමාගේ දැක්‌මේ, දහදියේ ප්‍රතිඵල නෙළා ගත් උස්‌ මිනිසුන්ය. රට ජාතිය පවතින තාක්‌කල් එතුමාණෝ අපේ රටේ නිදහස්‌ අධ්‍යාපනයේ පියාණෝය.
මාද ආචාර්ය උපාධිය දක්‌වා උගත්තේ එතුමාගේ සිතුවිලි ගංඟාවේ පිහිනා එතුමාගේ දහදිය සුවඳින් ඔපවත් වූ නිදහස්‌ අධ්‍යාපනයේ අනුහසිනි. අපේ ජාතියේ සමස්‌ත ලාංකිකයන්ගේ සැබෑ යුතුකම වනුයේ එතුමන්ගේ මහා පාරමිතාවේ ප්‍රතිඵල අනාගත පරපුර වෙත කාන්දු කර සිංහල ජාතිය ප්‍රමුඛ ලංකිකයන් ගෝලීය මහා පඬිවරුන් බවට පත්කරලීමය.
මේ මහා පුරුෂයාගේ අවංක දුර දක්‌නා දැක්‌ම දිගේ නිදහස්‌ අධ්‍යාපනය නමැති මහානර්ඝ දායාදය අපේ රටට හිමි වී ජාතිය, රට ඒ මතින් නෙළාගත් ප්‍රතිඵලය අමිලය. නමුත් අද්‍යතනව එම මහානර්ඝ දායාදය වූ නිදහස්‌ අධ්‍යාපනය මුහුණ දී තිබෙනුයේ අතිශය ෙ€ද ජනක තත්ත්වයකටය. නිදහස්‌ අධ්‍යාපනයේ මහා සම්පත් පොදු ජනතාවගේ දූ දරුවන්ට සාර්ථකව නෙලා ගැනීමට නම් ඒ සඳහා අවශ්‍ය සේවා සහ පහසුකම් සඳහා අවශ්‍ය තරම් ප්‍රාග්ධන ආයෝජනය කළ යුතුය. නමුත් අද්‍යතනව නිදහස්‌ අධ්‍යාපනයට යොදවන ප්‍රාග්ධනය ජාතික ආදායමෙන් සියයට 2 කටත් අල්ප වීම මහත්වූ කනගාටුවට කරුණක්‌ වනුයේ සැබෑවටම අනාගත පරපුරට ආදරය කරන අවංක පුද්ගලයන්ටය. අනාගත පරපුරේ දියුණුවේ අත්තිවාරම නිදහස්‌ අධ්‍යාපනයයි. එය රැක ගැනීම සියලු රට වැසියන්ගේ යුගයේ තීරණාත්මක උරුමයයි, වගකීමයි, යුතුකමයි.
නිදහස්‌ අධ්‍යාපනයේ පියාණන් වූ අචාර්ය ක්‍රිස්‌ටෝපර් විලිsයම් විඡේකෝන් කන්නන්ගර මැතිදුන්ගේ හා එතුමාගේ පියාණන් වූ ජෝන් ඩැනියෙල් විෙ-කෝන් කන්නන්ගර මැතිතුමාගේ, එතුමාගේ ආදරණීය මෑණියන් වු එම්ලි විෙ-සිංහ මැතිනියගේත් භෂ්මාවශේෂ තැන්පත් කර ඇත්තේ එතුමාන්ලාගේ උපන් ගම වන කළුතර දිස්‌ත්‍රික්‌කයේ ඉත්තෑපාන ලුල්බද්දූව ග්‍රාමයේය. එම ඓතිහාසික ස්‌ථානයේ මේ මහා පුරුෂයාගේ පිළිරුවක්‌ ඉදිකිරීමට ආචාර්යය සී. ඩබ්. ඩබ්. කන්නන්ගර ගුණානුස්‌මරණ පදනම සියලු කටයුතු ගොනුකර ඇත. නිදහස්‌ අධ්‍යාපනය නමැති මහා ගංඟාවේ පිහිනු සියලු ලක්‌ වැසියන්ද එම මහා ගංගාවේ පිහිනා කරණම් ගසා විශිෂ්ටයන් වූ ජාතියේ දූ දරුවන්ද තවදුරටත් එම මහා ගංගාවේ කිමිදෙමින් තම අනාගතය සොයන අනාගත පරපුරේ අවධානය මේ පිළිබඳ යොමු වේවායි මම ප්‍රාර්ථනා කරමි.
ආචාර්ය ඉත්තෑපාන
ධම්මාලංකාර අනුනාහිමි
0 comments:
Post a Comment
ඔබගේ අදහස් අපට මහ මෙරකි